Synopsis van nr. 24 

    Mathias Zens (1839-1921), de “meester der meesters” in de neogotische religieuze beeldhouwkunst, leverde aan het einde van zijn leven aan Mechelen twee bijna levensgrote H. Hartbeelden, allicht in witte kalksteen. Het eerste, geplaatst op het aan het einde van WO II platgebombardeerde hoekhuis van de Hanswijkstraat met het Raghenoplein, werd op 12 juni 1921 geïntroniseerd door hulpbisschop Dewachter, n.a.v. het zevende eeuwfeest van de Derde Orde van Sint-Franciscus. Het tweede, allicht reeds in 1923 geplaatst door de huiseigenaar, werd op 12 juli 1925 geïntroniseerd door kardinaal Mercier, n.a.v. van het Bondsfeest van de Bonden van het H. Hart van Groot Mechelen, dat dat jaar door de parochie van Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijle mocht georganiseerd worden (ook dit moest, zwaar beschadigd door het oorlogsonheil, in 1944 verwijderd worden). De per definitie wat kitscherige beelden werden niet meer vervangen, want dat katholiek-traditionalistische ideeëngoed (mystiek, anti-rationeel en anti-modern) werd na de oorlog in hoge mate geneutraliseerd door de dominante links-vrijzinnige beweging.

 

Hoe te refereren naar deze bijdrage: